Tradities, kunst & ambachten

Hoewel in de afgelopen decennia Palau zich heeft aangepast aan de internationale economie, blijven Palauers zich sterk identificeren met hun traditionele cultuur. Een aantal van de traditionele ceremonies, zoals de ‘omersurch’ geboorte ceremonie, ‘ocheraol’ eerste huis ceremonie en de ‘kemeldiil’ begrafenisdienst worden (ook nu nog) op grote schaal uitgevoerd. De codes en overtuigingen van hun voorouders worden nog steeds vereerd vandaag.

Het meest opvallende aspect van de Palause cultuur is de verbinding van de mensen met de zee. Traditioneel was het de plicht van de familie naar zee te gaan om te vissen en strijd te voeren tegen vijandelijke dorpen. Omdat de zee de bron was van hun levensonderhoud, ontwikkelde de mannen een diepe relatie met het water van Palau en werden er verbanden gelegd met de fasen van de maan.

Vrouwen bleven over het algemeen op het land of in de ondiepe riffen rond de eilanden. Zij onderhielden en versterkten de familiebanden. De vrouwen besteedden hun dagen hoofdzakelijk met huishoudelijke taken, familie en met het bewerken van de velden. 

Palause dorpen waren, en zijn nog steeds, georganiseerd rond de 10 belangrijkste clans met matrilineariteit. Een raad van stamhoofden van deze 10 clans beheerst het dorp, en een parallelle raad van hun vrouwelijke tegenhangers speelt een belangrijke adviserende rol in de verdeling en de controle van land en geld.

Palauers zijn zeer gezellige en sociale mensen. Traditioneel werden geschiedenis, folklore en kennis mondeling doorgegeven van generatie op generatie omdat er geen geschreven taal was tot in de late jaren 1800. Palauers hebben nog steeds de traditionele gewoonte om aan het eind van de dag in groepjes, spannende verhalen te vertellen van hun recente belevingen. 

De huidige traditionele regering van Palau is een directe voortzetting van de oude traditionele overheid, gebaseerd op gebruiken die duizenden jaren overspannen. In de traditionele overheid, was Palau geografisch verdeeld in verschillende niveaus. Op het laagste niveau van deze geografische indeling vond je het dorp (of gehucht), hierboven stonden de chiefdoms (die nu politiek aangeduid worden als een staat), en ten slotte de federatie, of alliantie van chiefdoms. In de oudheid waren er tal van federaties, of allianties, maar bij de invoering van vuurwapens door de Britten in de 17e eeuw, heeft een grote machtsverschuiving plaatsgevonden.

Palau was verdeeld in twee grote federaties, de Noordelijke en Zuidelijke Federatie. De Noordelijke Federatie werd geleid door de High Chief en Chiefess van de heersende Uudes clan van Melekeok staat, de Reklai en Ebilreklai. Als gevolg van hun positie, stonden ze bekend als de koning en koningin van de Noordelijke Federatie. De Noordelijke Federatie bestond uit de staten: Kayangel, Ngerchelong, Ngardmau, Ngiwal, Ngaraard, Ngatpang, Ngeremlengui, Melekok, Aimeliik, Ngchesar en Airai. De Zuidelijke Federatie werd vertegenwoordigd door de High Chief en Chiefess van de heersende Idid clan van Koror staat. Zij kregen de titel van koning en koningin van de Zuidelijke Federatie, de Ibedul en Bilung. De Zuidelijke Federatie bestond uit de volgende staten: Koror, Peleliu, en Angaur. 

Ondanks dat de jongere generatie steeds minder kennis heeft van het concept van deze federaties, blijven de wortels ervan verankerd in modern Palau. Federaties werden oorspronkelijk opgericht om gemeenschappelijke economische, sociale en politieke belangen van dorpen en chiefdoms te beschermen. De huidige federale regering heeft deze bescherming overgenomen.

In internationale betrekkingen wordt de Ibedul van Koror gezien als ‘de’ koning van Palau. Dit is een gevolg van het feit dat Koror de industriële hoofdstad is van het land en omdat de Ibedul door zijn positie en reputatie bij het bedrijfsleven een veel grotere impact heeft dan de Reklai van Melekeok.

Er is ook een misvatting dat de koning en koningin van Palau met elkaar gehuwd zijn. Dit is echter niet het geval in de Palause maatschappij. Traditionele leiders en hun vrouwelijke tegenhangers zijn altijd familie. Trouwen met familieleden was/is in Palau een traditionele taboe. Meestal zijn een chief en zijn vrouwelijke tegenhanger broer en zus (of neef en nicht) en hebben ze elk hun eigen echtgenoten. 

Evolutie van het Palause Story Board

Het maken van storyboards is een kunstvorm afgeleid van het decoratieve, architectonische houtsnijwerk dat te zien is op de typische vergaderhuizen voor mannen (Bai). Voorafgaand aan een geschreven taal, beeldden zij verhalen en legendes uit, uit het rijke culturele erfgoed van Palau. Zij werden gesneden en geschilderd op de uiteinden en op de interne balken van de Bai. Deze verhalen en legendes hadden een opvoedend karakter met betrekking tot sociaal en moreel gedrag. De verhalen werden horizontaal en in de juiste volgorde afgebeeld.

Vanaf de late jaren 1700,  na contact met buitenlanders, begon het leven van de Palauers te veranderen. Het koloniale administratieve beleid van de late jaren 1800 leidde tot een arbeidsverschuiving weg van het dorpscentrum en daarmee raakte de bouw van Bais in verval.

In 1935 wou Hisakatsu Hijikata, een Japanse kunstenaar en etnograaf, deze traditionele kunstvorm van geschilderd houtsnijwerk doen herleven. Hij had het idee om kleinere storyboards te maken die verkocht konden worden aan buitenlanders. In deze nieuwe beweging werd de traditionele verhalende stijl sterk benadrukt en dit liet weinig individuele expressie toe door de kunstenaars. Hijikata verplichtte zijn studenten de traditionele witte kalk achtergrond te gebruiken aangevuld met aardse tinten van zwart, rood en geel. De studenten mochten geen overlappingen gebruiken en enkel dun gesneden contouren maken. De belangrijkste verandering was de verkorte lengte van de storyboards.

Vandaag wordt deze kunstvorm uitgeoefend door lokale kunstenaars (oud Bai ambachtslieden), oud-studenten van Hisakatsu Hijikata en autodidacten. In de jaren 1960 is door de regering een beroepsrehabilitatie-programma opgezet.  Dit programma , dat nog steeds loopt, biedt de gelegendheid voor gedetineerden om zich om te scholen tot storyboard maker. Dit leidde tot een meer expressievere, vrije vorm van storyboard maken.

In Tebang Wood Carving Shop en in de shop verbonden aan de gevangenis kan U zien hoe storyboards gemaakt worden.

Weven van manden 

Uit de bladeren van de kokospalmen en de vlijmscherpe pandanus, maakten vrouwen van Palau geweven huishoudelijke artikelen, zoals slaapmatten, manden en de zeilen van de lange afstand kano's. Hoewel de vrouwen nog steeds de traditionele producten maken, zijn ondertussen ook rugzakken en andere meer kleurrijke voorwerpen aan het gamma toegevoegd. 

Kano bouwen 

Lange tijd was de kano de enige vorm van reizen tussen de eilanden onderling. De meeste mensen leefden langs de kust en er waren kano's voor elke taak en gelegenheid, zoals de slanke oorlogskano of de 'kaeb' kano gebruikt om mensen van eiland naar eiland te vervoeren. Vandaag zijn er nog maar weinig kano ambachtslieden, maar een demonstratie in het Senior Citizens Center in Koror behoort tot de mogelijkheden. 

Gezangen 

Gezangen werden gebruikt om verhalen van historische en ceremoniële gebeurtenissen over te brengen, en te parodiëren op personen en situaties. Naar Palause traditie is het direct bekritiseren of belachelijk maken van iemand een zeer harde en vernederende actie die zou kunnen leiden tot verdere wederzijdse beschuldigingen. In plaats daarvan zongen de hooggeplaatsten van het dorp een lied dat in feite een parodie was op een persoon (of dorp) en dat een moraliserende taak had. Deze gezangen worden uitgevoerd op speciale gelegenheden en bij dansvoorstellingen. Ook hier behoort een demonstratie door één van de ouderen tot de mogelijkheden. 

Dans 

Meestal worden de gezangen bij plechtigheden, herdenkingen en evenementen begeleid door dans. De bewegingen zijn vloeiend en zonder haast. Zelfs de Palause cha cha en de Jitterbug, ingevoerd door het Amerikaanse leger, worden uitgevoerd met een eigen karakteristiek accent. Verschillende restaurants bieden optredens door traditionele dansers, terwijl voor moderne stijlen de dansvloer van een nachtclub best opgezocht wordt.

Juwelen en traditioneel geld

Om hun sociale status te tonen, droegen de vrouwen 'udoud' geld kettingen en armbanden gemaakt van schildpadden. Een ander fijn bewerkt ornament van schildpadden is een kleine, ondiepe schaal genoemd 'toluk'. Dit schaaltje werd ook beschouwd als een vorm van geld en werd gegeven aan vrouwen voor hun familiale verplichtingen en diensten. Vandaag bewerken ambachtslieden een mix van materialen tot allerlei voorwerpen.